Siodełko rowerowe ma kluczowe znaczenie dla wygody rowerzysty. To na nim przede wszystkim spoczywa ciężar kolarza, dlatego jeśli nie zostanie odpowiednio dobrane do anatomii użytkownika, na dłuższych dystansach może być przyczyną tortur zwłaszcza w okolicy ud i miejsc intymnych. Jednak aby czuć się podczas jazdy komfortowo, nie wystarczy wygodne siodełko. Trzeba je jeszcze właściwie ustawić.
Siodełko jest jednym z trzech punktów oparcia, z jakich korzysta ciało rowerzysty w celu utrzymania stabilności oraz wygodnej pozycji podczas jazdy. Jakość siodła pozwala na unikanie bólu pleców lub innych części ciała podczas pokonywania dłuższych tras. Kupując rower, należy więc zwrócić uwagę czy siodełko jest odpowiednio wyprofilowane i z jakiego materiału zostało wykonane.
Siodełko rowerowe
Wygodne siodełko rowerowe powinno być dostosowane do naszej anatomii, stylu jazdy oraz do płci. Na rynku dostępne są modele dedykowane dla dzieci i młodzieży, pań i panów. Mogą to być siodełka do rowerów górskich, szosowych, miejskich, trekkingowych, MTB, a nawet triathlonu. Dla czołowych producentów priorytetem jest ergonomia jazdy.
Każdy rodzaj roweru wiąże się z innym stylem jazdy i wymusza przybranie innej pozycji ciała. Przykładowo rowerzysta miejski jest niemal wyprostowany, a kolarz szosowy mocno się pochyla. To samo siodło nie będzie więc odpowiednie jednocześnie dla obu.
Rozmiar i kształt
Za najlepsze siodełka szosowe uchodzą modele wąskie i z wycięciami, które zmniejszają nacisk na tkanki miękkie, umożliwiając wygodną zmianę pozycji i długą jazdę w dużym pochyleniu. Coraz częściej spotyka się bardzo krótkie siodełka szosowe, które sprawdzają się w pozycji aero i podczas triathlonu. Na najwęższych i najtwardszych siodłach do rowerów szosowych warto jeździć w spodenkach z wkładkami.
Dobre siodełko szosowe to przede wszystkim niska masa, kształt sprzyjający pochylonej postawie, długość, która pozwala zajmować wiele pozycji na kierownicy oraz cienkie, ale komfortowe wypełnienie. Wygodne siodełka produkowane są z takich materiałów, jak stopy magnezu, włókna szklane i węglowe. Z kolei siodełko do roweru miejskiego jest zwykle dużo szersze od sportowych i turystycznych. Ma bardziej miękką charakterystykę i często wyposażone jest we własną amortyzację.
Siodełka do triathlonu mają zapewnić maksymalny komfort podczas wielogodzinnego pedałowania w pozycji wymuszonej. Z tego względu mają dość charakterystyczny kształt, który dopasowany jest do budowy anatomicznej kolarza. Dzięki temu zminimalizowane jest ryzyko powstawania odrętwień, jakie często mogą pojawiać się w przypadku jazdy w charakterystycznej dla triathlonistów pozycji.
Materiał pokrycia
Wygoda siodełka rowerowego nie zależy wyłącznie od jego rozmiaru. Musi być ono wykonane z wysokogatunkowego materiału. Bardzo dobrym rozwiązaniem są siodełka z żelową wkładką, która zapewnia dobrą amortyzację i tłumi wszelkie drgania. Druga kwestia to twardość. Miękkie nie sprawdzą się w jeździe górskiej i szosowej, ale w miejskiej są pożądane. Im twardsze siodełko, tym większa strefa nacisku.
Większość modeli siodełek wykonana jest w całości z materiałów syntetycznych, od formowanej skorupy po piankową lub żelową wyściółkę i osłonę siodełka. Są lekkie, nie wymagają konserwacji i czasu na formowanie. Niektóre siodełka posiadają powłokę wykonaną ze skóry, która jest naciągnięta i zawieszona między szynami metalowej ramy. Po okresie docierania skóra dopasowuje się do wagi i budowy kolarza. Część siodełek ma pokrycie z bawełny, co skraca okres dopasowywania.
Szyny są punktami połączenia siodełka z rowerem. Większość modeli ma dwie równoległe szyny, które biegną przez całą długość siodła. Elementy te mogą być wykonane z różnych materiałów wpływających na wagę, elastyczność i wytrzymałość siodełka, np. ze stali, stopów metali lub karbonu.
Dostosowanie wysokości
Poprawne ustawienie siodełka na rowerze ma duże znaczenie dla wygody kolarza oraz efektywności jazdy. Odpowiednio dobrana wysokość i kąt nachylenia umożliwiają swobodne pedałowanie, minimalizując napięcie w mięśniach i stawach. Ustawiając siodełko, powinniśmy dostosować jego wysokość tak, aby lekko ugięte nogi spoczywały na pedałach. Następnie należy ustawić siodełko przód-tył tak, aby linia wychodząca z poziomo ustawionych korb przechodziła przez czubki kolan rowerzysty.
Regulację wysokości i kąta nachylenia siodełka umożliwia sztyca. Siodełko pochylone zbyt mocno do przodu przeniesie nacisk na ręce i spowoduje drętwienie ramion. Z kolei pochylone zbyt daleko do tyłu sprawi, że będziemy kołysać biodrami i odczujemy ból w kroczu. Komfortowe jest ułożenie równoległe względem podłoża. Odległość czubka siodła od mostka nie powinna być mniejsza niż długość od czubków palców do łokcia.
Amortyzacja
Siodełka z amortyzacją są zwykle szerokie. Mają miękką wyściółką i sprężyny, które pochłaniają wstrząsy na drodze. Zazwyczaj można je znaleźć w rowerach przeznaczonych do jazdy rekreacyjnej i cruisingu. Najpopularniejszymi materiałami stosowanymi do amortyzacji są żel i pianka.
Żel amortyzujący dopasowuje się do ciała i zapewnia najwyższy komfort jazdy. Preferuje go większość rowerzystów rekreacyjnych. Amortyzacja z pianki zapewnia miękkość i każdorazowy powrót do pierwotnego kształtu siodełka. Kolarze szosowi wybierają piankę, gdyż gwarantuje większe wsparcie niż żel. Na dłuższe jazdy rekomendowana jest twardsza pianka, gdyż nie zagęszcza się tak szybko, jak miękka oraz żel.
